Wyspa Navassa

Wyspa Navassa, położona na Morzu Karaibskim, to maleńka niezamieszkana wyspa należąca do Stanów Zjednoczonych. Ta wyspa była kiedyś centrum wydobycia guana, ale teraz służy jako rezerwat dzikiej przyrody i stacja badawcza, a dostęp jest ograniczony tylko do upoważnionego personelu.

Wyspa została odkryta przez Krzysztofa Kolumba podczas jego drugiej wyprawy w 1493 r., a później została przejęta przez Haiti w 1801 r. W 1857 r. Kongres USA uznał wyspę Navassa za terytorium Stanów Zjednoczonych, aw 1917 r. została oddana pod administrację USA.< br />
Wyspa składa się z wapiennego płaskowyżu, który wznosi się nad morzem i jest otoczony wąskim pasem płaskiego terenu. Wyspa jest w większości pokryta suchymi zaroślami i jest domem dla różnych ptaków, gadów i owadów.

Wyspa Navassa jest popularnym miejscem lęgowym różnych gatunków ptaków morskich, w tym głuptaków brunatnych, fregat, rybitw czarnogłowych i głuptaków czerwononogich. Wyspa jest również znana z legwanów zielonych i endemicznych legwanów naziemnych z wyspy Navassa. Jednak na wyspie występują również gatunki inwazyjne, takie jak zdziczałe koty, które polują na rodzime populacje ptaków.

Na wyspie znajduje się również opuszczona latarnia morska, którą zbudowano w 1917 r. i zautomatyzowano w 1929 r. Wieża latarni morskiej ma 52 metry wysokości i jest najwyższą budowlą na wyspie.

Wyspa Navassa nie ma stałych mieszkańców, a dostęp do wyspy jest ściśle kontrolowany. Tylko upoważniony personel, w tym naukowcy, badacze i urzędnicy państwowi, może odwiedzać wyspę. Wyspa jest jednak widoczna z morza i jest popularnym miejscem dla miłośników fotografii.

Ogólnie rzecz biorąc, wyspa Navassa może być mała i niezamieszkana, ale nie można przecenić jej znaczenia jako chronionego rezerwatu dzikiej przyrody i stacji badawczej.